neresinden yakalasam aynı yeri tutuyorum sanki koşuyorum ama yürüyenler hep önümde.umrumdamı sanki...
kurtuldum bitti derken yeni bi çıkmaz sokağa atıyorum kendimi yine aynı denizde boğuluyorum...boğuldukça daha güzel ölümler görüyorum.ve her öldüğümde bi önceki için sitem ediyorum kendime.bütün bunları bana yaşatan ben olamam diyorum bazen nasıl başkalarına karşı bu kadar iyimserken kendini yakmak için sürekli ateş arıyorsun...
yeniden bitiriyorum, susturuyorum içimdeki tüm sesleri.sana susuyorum sana bitiyorum yine ama yaptığım herşeyde senin adın var.seni unutmaya çalışırkende sen varsın,nefret etmeye çalışırkende.ben beceremedim...
hep bir sonraki daha fazla acıtır en büyük acıyı içinde olduğun da yasarsın ancak.benim başım ağrımıyo artık, karnımda...sen ağrıyosun sadece bende başka hiçbirşeye fırsat vermeden hiç durmadan ağrıyosun içimde.yinede azaltabiliyorum bazen, sesini duyduğumda oda, seni görmek bile yetmezken bana hatta seni görmek bile acı verirken tek bir kelimenle huzur buluyorum...
şimdi sen gittin ya beni çok sevdiğini söyleyip,sevdiğin için gittin ya hani...o zaman bi büyüklük daha yapta temelli git diyorum ben.git yani tamamen git...bırak seni görmeyi sesini bile duymayı hayal edemiyim de unutıyım seni...ne istiyosun anlamadım ki...
neşeli blog umu geri istiyorum...ben bu senle dolu blog u sevemicem hiç.hiç gülemicem burda :(
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder