amaaaan nası sıkıcı bi yazı okumayın

neden hiç bilmediğim bu ülkenin sokaklarında aklıma geliyorsun
hiç olmadık zamanlarda

aklımdayken sen kilitli bir müzik kutusuyum sanki
içinde dans eden balerinin hüznü aynam
çalan şarkı hep aynı

senden ne kadar uzak olduğumu bilmiyorum artık
sana benzemeyen insanlara bakıyorum
belki birazcık benzerler bir an sana
belki...

emin oluyorum bazen aynı şarkıda yürüdüğümüze
önüme gelene çarpa çarpa
hayatın beni nereye sürükleyeceğini bilmeden
hergün birşeyler katıyorum kendime
sen bana asla layık olama diye

çocukken de toplamazdım yatağımı
hala aynıyım
dağıttığım her şey kalır orda
kalbimde öyle

dağıttıkları, aldıkları, verdikleri herşey
sevdiklerim, sevmediklerim
herşey içimde
yatağımı topladım bugün
içindekiler gözükmesin diye
keşke bu kadar kolay olsaydı herşey