en mutlu günüm

bugün gidiyorsun işte, tüm yolların sonuna çıkmaz sokaklar ekledim
ama yinede gidiyorsun, özlemlere,sevgilere,paylaşılanlara inat...
belkide hiçbirine değil, belkide tüm gitmeler aynı sebepten
gitmek istemek...

hep bugünü bekledi kalbim
tuttuğum,yapıştığım son parçalarınıda, giderken zorla kopar ve git diye bekledim
şimdi canımın en çok yandığı, küstah gülüşünün en çok gözümde canlandığı yerdeyim
gitmenden daha büyük bi acı yok, olamaz...sevdiğini söylediğin ilk an kadar yanıyor içim...
o günde biliyordum sevgimizi kiralık bedenlerimize hapsedecektik
bakınca anlıyordum gözlerinden yeni bir sevdaya yer yoktu kalbinde
kendine doğru çekerken beni, git diyordun,sevme beni, isteme...
bense daha çok kırmaya geliyordum kalbimi
koşuyordum tüm korkularımın üstüne üstüne
güçlenicektim, kolay değildi üzülmek benim için
sen geri alırken verdiklerini
ben her saniye yeni katlar çıkkıyordum kendimden izinsiz sevgimin üstüne

tarih şu, bu işte...
günün ne önemi varki...
büyük bir vurgun benim için gidişin
asla seni unutamayacağımın imzası

başka bir şehrin yalnızlığına bırakıyorum seni
istiyorum ki dönme hiç
mesafelerimiz unutturur, yokluğun bile yavaş yavaş kaybolur
tarih şu ve ya da bu gittin ya
tüm yaşananları sadece bir GÜN müş gibi arkanda bırakarak

içimde yaşattığım duygularımı doğurdum bu gün
güzel bir kız çocuğu bak el sallıyor arkandan
sen arkanı dönüp gittiğin an yok olucak
elinden tutuorum gitmesin,bitmesin diye
ama kayıp gidiyo minik elleri...
kal diyemezmiydik sana,
yanındakiler kadar bizimde sana ihtiyacımız olamazmıydı

ağlıyorum gülerek, en mutlu günüm bu diye
beklediğim gün
kurtuldum senden
kurtuldum, ümit etmekten
ya gelirsen, ya ararsan diye düşünmekten
git benden çoook uzağa
en mutlu günüm bu gün

yoksun, istanbul da yok
bende yokum aslında
çantanın en küçük gözüne yine sıkıştırdım kalbimi

gitmeee
yoksan kimse yok...